Apa itu ICERD?
International Convention on the Elimination of All
Forms of Racial Discrimination (ICERD) atau Konvensyen Penghapusan Segala
Bentuk Diskriminasi Ras Antarabangsa ialah sebuah konvensyen (perjanjian) oleh
Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. ICERD adalah konvensyen antarabangsa yang
mewarisi asas penting daripada Deklarasi Sejagat Hak Asasi Manusia 1948, dan
terlebih dahulu Magna Carta 1215. Secara sejarahnya, definisi hak asasi ini
dibentuk beracuankan pemahaman Barat.
Sebagai sebuah hak asasi manusia generasi
ketiga, Konvensyen tersebut meminta anggotanya untuk menghapuskan diskriminasi
terhadap kaum dan menggalakkan kesefahaman di antara semua kaum. Namun,
Konvensyen ini juga menghendaki ahli anggota untuk mengharamkan ucapan benci
(hate speech) dan menjenayahkan penyertaan dalam organisasi perkauman.
Konvensyen ini juga mengandungi sebuah
mekanisme aduan berindividu, menjadikannya dapat dikuatkuasakan terhadap
anggotanya dengan berkesan. Ini telah menyebabkan pembangunan perundangan
terhad terhadap tafsiran dan pelaksanaan Konvensyen ini.
Konvensyen ini telah diterima pakai dan
dibuka untuk ditandatangani oleh Perhimpunan Agung PBB pada 21 Disember 1965, dan
mula berkuatkuasa pada 4 Januari 1969. [1]
Namun, hingga ke hari ini, Malaysia tidak
mengesahkannya. Malaysia adalah satu daripada 15 buah negara yang tidak
mengesahkannya, termasuk Brunei dan Israel.
Konvensyen ini dipantau oleh Jawatankuasa
Penghapusan Diskriminasi Ras atau Committee
on the Elimination of Racial Discrimination (CERD).
Mengapa ICERD
perlu ditolak?
Melalui Perlembagaan Persekutuan, Islam
diiktiraf sebagai agama rasmi, namun agama lain tetap bebas untuk diamalkan. Pun
begitu, penyebaran agama lain kepada orang Islam adalah dilarang.
Ini adalah kompromi awal atas kehendak
Raja-Raja Melayu yang menjadi tonggak agama Islam, suatu agama yang diamal
secara turun temurun di Malaysia (dulunya Tanah Melayu).
Kaum Melayu juga diberi beberapa
keistimewaan. Ada institusi awam yang menjaga kepentingan Melayu seperti MARA,
MRSM, UITM dan sebagainya. Ada juga peruntukan khas pemilikan tanah tertentu
dibawah skim Tanah Rizab Melayu.
Keunikan yang disebut di atas menjadikan
Malaysia negara yang hampir bebas konflik dan pertumpahan darah (kecuali
tragedi 13 Mei). Rakyat hidup dalam harmoni sedang keistimewaan penduduk asal
iaitu kaum Melayu dihormati.
Soalnya, kenapa perlu kita mengambil acuan
hak asasi Barat, sedangkan acuan kita lebih sejahtera, dan sesuai yang mana
telah termaktub di dalam Artikel 153?
Isu ICERD. Siapa
memulakan dahulu?
Perdana Menteri, Tun Mahathir Mohamad
ketika berucap di United Nation General Assembly (UNGA) sendiri telah menyebut
di dalam ucapannya bahawa kerajaan Malaysia bersedia untuk meratifikasikan
ICERD di dalam perhimpunan antarabangsa tersebut.
Tindakan kerajaan yang mahu
meratifikasikan ICERD melalui kenyataan Menteri Perpaduan, Waythamoorthi telah
mendapat tentangan dan bantahan yang hebat daripada rakyat, khusus orang Melayu
di negara ini.
Perdana Menteri Tun Dr Mahathir Mohamad
memberitahu bahawa kerajaan pimpinan beliau mahu meratifikasi ICERD setelah
berunding dengan “semua pihak”. Kenyataan itu tidaklah terlalu berbeza daripada
kenyataan yang dibuatnya di perhimpunan agung PBB September lepas. Katanya,
Malaysia akan meratifikasi semua baki konvensyen PBB, tetapi hanya selepas
diadakan rundingan mengenainya. [2]
Triti PBB lain yang masih tidak
ditandatangani oleh Malaysia adalah Konvenan Hak Sivil dan Politik, Konvenan
Hak Ekonomi, Sosial dan Budaya, Konvenan Perlindungan Hak Semua Pekerja Migran
dan Anggota Keluarga Mereka, Konvenan Perlindungan Semua Orang Daripada
Penghilangan Paksa, Konvenan Mengenai Status Pelarian dan Konvenan Mengenai
Penyiksaan dan Layanan serta Hukuman Zalim, Tidak Berperikemanusiaan dan
Menjatuhkan Maruah.
ICERD mendapat perhatian di Dewan rakyat
bulan lepas apabila ia mendapat tentangan dari MP Pembangkang kerana berlaku percanggahan dengan perlembagaan persekutuan jika ia diratifikasikan.
Perhimpunan Bantah
ICERD
UMNO dan PAS seluruh Malaysia akan
teruskan perhimpunan membantah Konvensyen Antarabangsa Mengenai Penghapusan
Segala Bentuk Diskriminasi (ICERD) pada 8 Disember ini walaupun Pejabat Perdana
Menteri telah memutuskan bahawa kerajaan tidak akan meratifikasi ICERD pada 23
Nov 2018 yang lalu.
Presiden PAS, Datuk Seri Abdul Hadi Awang,
berkata himpunan bantah ICERD yang dijadualkan berlangsung pada 8 Disember itu
lebih bersifat pandangan politik.
Beliau berkata, kerajaan hari ini masih
bercelaru terhadap keputusan untuk meratifikasi ICERD atau tidak berikutan
terdapat segelintir menteri yang masih mengeluarkan kenyataan tidak selari
dengan pandangan Perdana Menteri, Tun Dr Mahathir Mohamad.
“Mengapa ia (perhimpunan) diteruskan?
Kerana kita ada pandangan politik iaitu apabila ada segelintir menteri yang
membuat kenyataan nak tangguh, tunggu dulu (berkaitan ratifikasi ICERD). Ini
menunjukkan kerajaan masih celaru sedangkan kita perlukan penegasan. [3]
Abdul Hadi yang juga Ahli Parlimen Marang,
turut memberi jaminan bahawa perhimpunan bantah ICERD akan berjalan lancar
tanpa sebarang perkara tidak diingini atau provokasi.
“Kita beri jaminan dan kita juga akan
bekerjasama dengan pihak polis untuk mengawal peserta perhimpunan supaya ia
berjalan lancar.
“Perkara ini (meratifikasi ICERD) berkait
dengan orang Islam dan Melayu secara khusus tanpa mengira latar belakang
politik termasuk polis itu sendiri. Justeru, kita merasa bertanggungjawab
terhadapnya kecuali orang yang tidak memahami isu ini dan merasakan ia perkara
remeh,” katanya.
Penyertaan UMNO dalam perhimpunan di ibu
negara pada 8 Disember ini adalah untuk mengucapkan terima kasih kepada
kerajaan yang tidak akan meratifikasi Konvensyen Antarabangsa Mengenai
Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Kaum (ICERD).
Presidennya, Datuk Seri Dr Ahmad Zahid
Hamidi, berkata UMNO tidak berhasrat untuk menarik diri daripada menghadiri
perhimpunan itu walaupun kerajaan membuat sudah membuat keputusan mengenai
ICERD.
“Kita akan ikut rancangan, UMNO akan hadir
perhimpunan 8 Disember ini dan ucapkan terima kasih kepada kerajaan tidak akan
terus meratifikasi ICERD. [4]
Tujuan himpunan ini diteruskan bagi menunjukkan
umat Islam bangkit bersatu untuk mencerminkan solidariti mereka menjaga
kesucian Perlembagaan Persekutuan dengan agama Islam adalah agama rasmi negara
serta mahu mempertahankan perkara-perkara penting membabitkan hak asal dalam
Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan dan kontrak sosial (berkaitan) orang
Islam, kaum Melayu dan Bumiputera.
Artikel 153
Perlembagaan Persekutuan
Artikel 153 Perlembagaan Malaysia
memberikan tanggungjawab kepada Yang di-Pertuan Agong menjaga hak keistimewaan
orang Melayu dan penduduk asal Malaysia, secara kumpulannya dirujuk sebagai
Bumiputera. Artikel mengspesifikkan bagaimana kerajaan pusat melindungi
kepentingan kumpulan-kumpulan ini dengan mendirikan kuota kemasukan ke dalam
perkhidmatan awam, biasiswa dan pendidikan awam. Ia juga biasanya dianggap
sebagai sebahagian daripada sosial kontrak, dan biasanya dikatakan sebagai
pertahanan legal bagi ketuanan Melayu - kepercayaan orang Melayu bahawa mereka
adalah penduduk asal Malaysia. [5]
Berikut adalah penyataan penuh Artikel 153
Perlembagaan Malaysia.
Perkara 153. Perizaban kuota berkenaan
dengan perkhidmatan, permit, dsb. bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana
antara Negeri Sabah dan Sarawak.
(1) Menjadi tanggungjawab Yang di-Pertuan
Agong untuk melindungi kedudukan istimewa orang Melayu dan anak negeri
mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak dan kepentingan sah kaum-kaum lain
mengikut peruntukan Perkara ini.
(2) Walau apa pun apa-aa jua dalam
Perlembagaan ini, tetapi tertakluk kepada peruntukan Perkara 40 dan peruntukan
Perkara ini, Yang di-Pertuan Agong hendaklah menjalnakan fungsinya di bawah
Perlembagaan ini dan undang-undang persekutuan mengikut apa-apa cara yang perlu
untuk meindungi kedudukan istimewa orang Melayu dan anak negeri mana-mana
antara Negeri Sabah dan Sarawak dan untuk memastikan perizaban bagi orang
Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak apa-apa
perkadaran yang difikirkan munasabah oleh Yang di-Pertuan Agong daripada
jawatan dalam perkhidmatan awam (selain perkhidmatan awam sesuatu Negeri) dan
daripada biasiswa, danasiswa dan keistimewaan pendidikan atau latihan yang
seumpamanya atau kemudahan khas lain yang diberikan atau diadakan oleh Kerajaan
Persekutuan dan, apabila apa-apa permit atau lesen dikehendaki oleh
undang-undang persekutuan bagi mengendalikan apa-apa pertukangan atau
perniagaan, maka, tertakluk kepada peruntukan undang-undang itu dan Perkara
ini, daripada permit dan lesen itu.
(3) Yang di-Pertuan Agong boleh, bagi
memastikan, mengikut Fasal (2), perizaban bagi orang Melayu dan anak negeri
mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak jawatan-jawatan dalam perkhidmatan
awam dan biasiswa, danasiswa dan keistimewaan pendidikan atau latihan atau
kemudahan khas lain, memberikan apa-apa arahan am yang dikehendaki bagi maksud
itu kepada mana-mana Suruhanjaya yang baginya Bahagian X terpakai atau kepada
mana-mana pihak berkuasa yang dipertanggungkan dengan tanggungjawab bagi
pemberian biasiswa, danasiswa atau keistimewaan pendidikan atau latihan atau
kemudahan khas lain itu; dan Suruhanjaya atau pihak berkuasa itu hendaklah
mematuhi arahan itu dengan sewajarnya.
(4) Pada menjalankan fungsinya di bawah
Perlembagaan ini dan undang-undang persekutuan mengikut Fasal (1) hingga (3)
Yang di-Pertuan Agong tidak boleh melucutkan mana-mana orang daripada apa-apa
jawatan awam yang dipegang olehnya atau daripada terus mendapat biasiswa,
danasiswa atau keistimewaan pendidikan atau latihan atau kemudahan khas lain
yang dinikmati olehnya.
(5) Perkara ini tidaklah mengurangkan
peruntukan Perkara 136.
(6) Jika menurut undang-undang persekutuan
yang sedia ada suatu permit atau lesen dikehendaki bagi mengendalikan apa-apa
pertukangan atau perniagaan, maka Yang di-Pertuan Agong boleh menjalankan
fungsinya di bawah undang-undang itu mengikut apa-apa cara, atau memberikan apa-apa
arahan am kepada mana-mana pihak berkuasa yang dipertanggungkan di bawah
undang-undang itu dengan pemberian permit atau lesen itu, sebagaimana yang
dikehendaki untuk memastikan perizaban apa-apa perkadaran daripada permit atau
lesen itu bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan
Sarawak sebagaimana yang difikirkan munasabah oleh Yang di-Pertuan Agong; dan
pihak berkuasa itu hendaklaah mematuhi arahan itu dengan sewajarnya.
(7) Tiada apa-apa jua dalam Perkara ini
boleh berkuat kuasa untuk melucutkan atau memberi kuasa supaya dilucutkan
apa-apa hak, keistimewaan, permit atau lesen mana-mana orang, yang terakru
kepada orang itu atau yang dinikmati atau dipegang oleh orang itu atau untuk
memberi kuasa untuk menolak pembaharuan mana-mana permit atau lesen mana-mana
orang atau untuk menolak pemberian apa-apa permit atau lesen kepada waris,
pengganti atau penerima serah hak seseorang jika pembaharuan atau pemberian itu
mungkin semunasabahnya dijangkakan mengikut perjalanan biasa keadaan.
(8) Walau apa pun apa-apa jua dalam
Perlembagaan ini, jika menurut mana-mana undang-undang persekutuan apa-apa
permit atau lesen dikehendaki bagi mengendalikan apa-apa pertukangan atau
perniagaan, maka undang-undang itu boleh membuat peruntukan bagi perizaban
apa-apa perkadaran daripada permit atau lesen itu bagi orang Melayu dan anak
negeri mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak; tetapi tiada undang-undang
sedemikian boleh, bagi maksud memastikan perizaban itu;
(a) melucutkan atau memberi kuasa supaya
dilucutkan apa-apa hak, keistimewaan, permit atau lesen mana-mana orang, yang
terakru kepada orang itu atau yang dinikmati atau dipegang oleh orang itu; atau
(b) memberi kuasa untuk menolak
pembaharuan mana-mana permit atau lesen mana-manaa orang atau untuk menolak
pemberian apa-apa permit atau lesen kepada waris, pengganti atau penerima serah
hak mana-mana orang jika pembaharuan atau pemberian itu mengikut peruntukan
yang lain dalam undang-undang itu mungkin semunasabahnya dijangkakan mengikut
perjalanan biasa keadaan, atau menghalang mana-mana orang daripada memindahkan
hakmilik bersama dengan perniagaannya apa-apa lesen yang boleh dipindahkan
hakmiliknya untuk mengendalikan perniagaan itu; atau
(c) jika tiada permit atau lesen dahuluya
dikehendaki bagi mengendalikan pertukangan atau perniagaan itu, memberi kuasa
untuk menolak pemberian permit atau lesen kepada mana-mana orang bagi
mengendalikan apa-apa pertukangan atau perniagaan yang telah dijalankan olehnya
secara bona fide sebaik sebelum undang-undang itu mula berkuat kuasa, atau
memberi kuasa untuk menolak pembaharuan kemudiannya mana-mana permit atau lesen
mana-mana orang, atau untuk menolak pemberian mana-mana permit atau lesen
sedemikian kepada waris, pengganti atau penerima serah hak mana-mana orang itu
jika, mengikut peruntukan yang lain dalam undang-undang itu, pembaharuan atau
pemberian itu mungkin semunasabahnya dijangkakan mengikut perjalanan biasa
keadaan.
(8A) Walau apa pun apa-apa jua dalam
Perlembagaan ini, jika di dalam mana-mana Universiti, Kolej dan institusi
pendidikan lain yang memberikan pendidikan selepas Malaysian Certificate of
Education atau yang setaraf dengannya, bilangan tempat yang ditawarkan oleh
pihak berkuasa yang bertanggungjawab bagi pengurusan Universiti, Kolej atau
institusi pendidikan itu kepada calon-calon bagi apa-apa kursus pengajian
adalah kurang daripada bilangan calon yang layak mendapat tempat-tempat itu,
maka adalah sah bagi Yang di-Pertuan Agong menurut kuasa Perkara ini memberikan
apa-apa arahan yang perlu kepada pihak berkuasa itu untuk memastikan perizaban
apa-apa perkadaran daripada tempat-tempat itu bagi orang Melayu dan anak negeri
mana-mana antara Negeri Sabah dan Sarawak sebagaimana yang difikirkan munasabah
oleh Yang di-Pertuan Agong; dan pihak berkuasa itu hendaklah mematuhi arahan
itu dengan sewajarnya.
(9) Tiada apa-apa jua dalam Perkara ini
boleh memberi Parlimen kuasa untuk menyekat perniagaan atau pertukangan
semata-mata bagi maksud perizaban bagi orang Melayu dan anak negeri mana-mana
antara Negeri Sabah dan Sarawak.
(9A) Dalam Perkara ini ungkapan “anak
negeri” berhubung dengan Negeri Sabah atau Sarawak hendaklah mempunyai erti
yang diberikan kepadanya dalam Perkara 161A.
(10) Perlembagaan Negeri yang ber-Raja
boleh membuat peruntukan yang bersamaan (dengan ubah suaian yang perlu) dengan
peruntukan Perkara ini.
Terdapat perbezaan ketara di antara
artikel 153 perlembagaan Malaysia dengan artikel 153 perlembagaan Singapura yang
masing-masing menyebut mengenai hak istimewa orang Melayu. Artikel 153
(Malaysia) lebih spesifik dengan menjelaskan bagaimana hak-hak orang Melayu dan
Bumiputra Malaysia dipertahankan.
Kontrak Sosial
Kontrak sosial di Malaysia merujuk kepada
perjanjian oleh bapa-bapa kemerdekaan negara dalam Perlembagaan, dan merupakan
penggantian beri-memberi atau quid pro quo melalui Perkara 14 - 18 yang
berkenaan dengan pemberian kewarganegaraan Malaysia kepada orang-orang bukan
Melayu, dan Perkara 153 yang memberikan hak istimewa rakyat kepada mereka
daripada kaum bumiputera. Istilah ini juga kekadang digunakan untuk merujuk
kepada bahagian-bahagian yang lain dalam Perlembagaan, seperti Perkara yang
mengatakan bahawa Malaysia adalah sebuah negara sekular.
Dalam konteks biasa yang berkaitan dengan
hubungan ras, kontrak sosial telah kerap kali dibidaskan, termasuk juga oleh
ahli-ahli politik dalam kerajaan campuran Barisan Nasional yang menegaskan
bahawa tidak habis-habis bercakap tentang hutang orang-orang bukan Melayu
kepada orang-orang Melayu terhadap kewarganegaraan yang diberikan telah
merenggangkan golongan-golongan bukan Melayu daripada negara mereka.
Kritikan-kritikan seumpama ini telah ditentang oleh media Melayu dan Pertubuhan
Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO), parti politik yang terbesar dalam Barisan
Nasional. Banyak orang Melayu, biasanya daripada UMNO, telah mempergunakan
kontrak sosial ini untuk mempertahankan prinsip Ketuanan Melayu.
Kontrak sosial selama ini telah lama
diamalkan oleh para pemimpin terutamanya pemimpin dari parti kompenen Barisan
Nasional. Tidak terdapat syarat-syarat formal mengenai kontrak sosial ini. Di
bawah sedikit petikan mengenai kontrak sosial.
Perlembagaan Malaysia tidak merujuk kepada
sebuah “kontrak sosial” (dari segi hak kewarganegaraan dan hak istimewa) secara
ketara, dan tidak terdapat sebarang undang-undang atau dokumen yang pernah
menjelaskan syarat-syarat kontrak sosial secara penuh. Pembela-pembelanya
sering merujuk kepada Perlembagaan sebagai mengemukakan kontrak sosial, dan
bapa-bapa kemerdekaaan juga bersetuju dengannya, walaupun rujukan kepada
kontrak sosial tidak dibuat dalam Perlembagaan. Sebaliknya, kontrak sosial
biasanya dianggap sebagai suatu persetujuan yang memberikan kewarganegaraan
kepada orang-orang bukan Melayu dan bukan orang asli (kebanyakannya orang
Malaysia Cina dan Malaysia India) sebagai ganti untuk pemberian hak
keistimewaan kepada orang-orang Melayu dan orang-orang asli (dirujuk secara
kolektif sebagai Bumiputera). Sebuah buku teks kajian Malaysia pendidikan
tinggi yang menepati sukatan pelajaran kerajaan mengatakan: “Oleh sebab
pemimpin-pemimpin Melayu bersetuju untuk melonggarkan syarat-syarat
kewarganegaraan, pemimpin-pemimpin komuniti Cina dan India telah menerima
kedudukan istimewa Melayu sebagai penduduk asli Malaya. Dengan penubuhan
Malaysia, status kedudukan istimewa itu diperluas untuk merangkumi
komuniti-komuniti penduduk asli Sabah dan Sarawak.”
Perlembagaan secara ketara memberikan
tanah rizab Bumiputera, kuota dalam perkhidmatan awam, biasiswa dan pendidikan
awam, kuota untuk lesen perniagaan, dan kebenaran untuk memonopoli
industri-industri yang tertentu, jika kerajaan membenarkan. Bagaimanapun pada
hakikatnya, khususunya selepas pengenalan Dasar Ekonomi Baru Malaysia (NEP),
akibat rusuhan kaum pada 13 Mei 1969 ketika kaum Melayu hanya memiliki 4%
daripada ekonomi Malaysia, hak-hak istimewa Bumiputera diperluas kepada
bidang-bidang yang lain; kuota-kuota ditentukan untuk ekuiti Bumiputera dalam
perbadanan awam, dan diskaun-diskaun sebanyak 5% hingga 15% untuk membeli
kereta dan harta tanah diberikan.
Setengah-setengah orang mengatakan bahawa
kecondongan terhadap orang-orang Melayu dalam pendidikan dan politik
sebahagiannya merupakan tindak balas terhadap keupayaan orang-orang Malaysia
Cina untuk memperoleh kebanyakan kekayaan negara itu. Bagaimanapaun,
orang-orang Malaysia India boleh mengemukakan hujah bahawa merekalah yang
mengalami kerugian yang paling banyak, walaupun ini boleh dipertikaikan.
Kerajaan ada mengundurkan sistem kuota
untuk kemasukan ke universiti-universiti awam pada 2003 dan memperkenalkan
dasar “meritokrasi”. Bagaimanapun, sistem baru ini dikritik secara meluas oleh
orang-orang bukan Bumiputera kerana hanya memanfaatkan kaum Bumiputera yang
ditempatkan dalam rancangan matrikulasi yang menonjolkan kerja kursus yang agak
mudah sedangkan orang-orang bukan Bumiputera terpaksa mengambil Sijil Tinggi
Persekolahan Malaysia (STPM). Walaupun secara teori, orang-orang bukan
Bumiputra boleh masuk aliran matrikulasi, ini jarang berlaku pada hakikatnya.
Meritokrasi juga dikritik oleh sebilangan pihak dalam UMNO sebagai
berdiskriminasi kerana ia mengakibatkan orang-orang Melayu luar bandar
terkebelakang dalam kadar kemasukan universiti.
Suruhanjaya Reid yang menyediakan kerangka
Perlembagaan menyatakan dalam laporannya bahawa Perkara 153, tulang belakang
kontrak sosial, adalah bersifat sementara, dan menyesyorkan bahawa ia dikaji
semula 15 tahun selepas kemerdekaan. Suruhanjaya juga menyatakan bahawa perkara
itu dan peruntukan-peruntukannya hanya diperlukan untuk mengelakkan keadaan
tiba-tiba yang tidak menguntungkan kepada orang-orang Melayu dalam persaingan
dengan ahli-ahli masyarakat Malaysia yang lain, dan hak-hak istimewa yang
diberikan kepada orang-orang Melayu oleh perkara itu harus dikurangkan secara
beransur-ansur dan akhirnya dihapuskan. Bagaimanapun, disebabkan Peristiwa 13
Mei yang menyebabkan pengisytiharan darurat, tahun 1972 yang merupakan tahun
kajian semula Perkara 153 berlangsung tanpa sebarang peristiwa.
Menurut penyokong-penyokong kontrak
sosial, sebagai balasan untuk enakmen peruntukan-peruntukan yang pada asalnya
bersifat sementara, orang-orang Malaysia bukan Melayu diberikan kewarganegaraan
di bawah Bab I Bahagian III dalam Perlembagaan. Kecuali hak-haki istimewa
Bumiputera, orang-orang bukan Bumiputera dianggap sebagai sama saja dengan
orang-orang Bumiputera dan diberikan semua hak kewarganegaraan di bawah
Bahagian II dalam Perlembagaan. Pada tahun-tahun kebelakangan ini, sebilangan
orang telah mencuba untuk membekalkan warganegara-warganegara Melayu dengan
lebih banyak hak politik menurut falsafah ketuanan Melayu. Kebanyakan penyokong
ketuanan Melayu memperdebatkan bahawa hak-hak tambahan ini telah ditulis dalam
undang-undang dan hanya perlu dipertahankan daripada pembangkang-pembangkang.
Apabila mengambil alih jawatan presiden
UMNO, Tunku Abdul Rahman (kemudian menjadi Perdana Menteri Malaysia pertama)
menyatakan bahawa “…apabila kami (orang-orang Melayu) menentang Malayan Union
(yang menjejaskan kedudukan hak-hak orang Melayu), kaum-kaum lain tidak
mengambil bahagian kerana mereka mengatakan ini hanya merupakan masalah Melayu,
dan bukan masalah mereka. Mereka juga menunjukkan bahawa kesetiaan mereka
adalah kepada negara-negara asal mereka dan oleh itu, menentang Laporan Barnes
yang bertujuan untuk menjadikan bahasa Melayu menjadi bahasa kebangsaan. Jika
kami menyerahkan orang-orang Melayu kepada orang-orang yang dikatakan orang
Malaya ketika kerakyatan mereka masih belum ditakrifkan, kami akan menghadapi
banyak masalah pada masa hadapan.” Bagaimanapun, dia menambah bahawa “Bagi
mereka yang mencintai dan berasa bahawa mereka terhutang kesetiaan yang tidak
berbelah bagi, kami menyambut mereka sebagai orang Malaya. Mereka harus
merupakan orang Malaya yang benar, dan mereka akan mempunyai hak-hak dan
hak-hak istimewa yang sama dengan orang-orang Melayu.”
Ketiga-tiga di atas merupakan sentimen
yang sering dimainkan oleh parti-parti politik sejak kebelakangan ini. Semangan
muhibah dikalangan pemimpin-pemimpin awal negara seakan-akan dipermainkan oleh
anak cucu mereka yang menjadi pemimpin parti-parti politik pada hari ini.
Persoalannya ketika isu kontrak sosial dimainkan oleh pemimpin bukan melayu…di
mana pemimpin-pemimpin Melayu terutama dari pembangkang tampil mempertahankan
kontrak sosial yang sudah sekian lama terbina??
Adakah adil sekiranya kita
membiarkan konsep Ketuanan Melayu ini dihapuskan dan diganti dengan konsep
Ketuanan Rakyat (sedangkan Ketuanan Melayu juga adalah sama kecuali penekanan
yang lebih diberikan kepada orang Melayu) yang belum terbukti lagi menjamin
masa depan orang Melayu? Adilkah sekiranya anak-anak kita terpaksa mengharungi
keperitan untuk ‘survive’ di masa hadapan sedangkan kita telah membesar dengan
agak selesa sehingga apa yang kita kecapi setakat hari ini adalah hasil dari
konsep Ketuanan Melayu.
Diharap anak-anak muda faham akan kenapa walaupun
negara kita sudah 60 tahun merdeka konsep ini masih digunapakai. Konsep ini
bukan lah sesuatu yang baru dan sejarah membukti bahawa terpisahnya Malaysia
dengan Singapura adalah akibat perbuatan tidak bertanggungjawab pemimpin parti
induk DAP iaitu PAP yang memainkan isu ketuanan Melayu ini.
Adakah anda lebih
gemar konsep Ketuanan Melayu ini digugurkan dan digantikan dengan konsep Malaysian
Malaysia atau konsep Ketuanan Rakyat??? Bukankah pemimpin parti seperti PKR,
Amanah dan Bersatu ini merupakan anak-anak yang membesar hasil dari konsep
Ketuanan Melayu ini. Cuba fikirkan di mana pemimpin-pemimpin ini berada
sekiranya konsep Ketuanan Melayu dihapuskan dahulu?? Adakah mereka akan begelar
pemimpin???